Het schrijven aan Onze Loodgieter nadert zijn einde. We waren gisteravond weer bij hem op bezoek. Hij had de afgelopen weken, mede op mijn verzoek, nagedacht over de vraag of het boek wel compleet was. Of hij geen verhalen was vergeten te vertellen. Hij vroeg ons of hij al verteld had van die twee engelen aan de weg bij Venray? Nee!? Dat verhaal moest er toch echt wel in. En hij had nog wel een verhaal waarvan hij wist dat we het niet gehoord hadden. Een scabreuze vertelling. Dus oren gespitst en pen in de aanslag. Continue reading “Het eind is daar waar je stopt met schrijven (II)”
