Tag: boek

Afgestoft en opgepoetst de wereld in

Frank Norbert RieterLeave a comment
Glaskunstwerk van Frank Biemans (waar ik ooit het gedicht ‘De wonderbox’ bij schreef).

Ik heb mijn schrijfarchief doorgenomen en werken die te mooi zijn om in de la te laten liggen vinden nu één voor een hun weg naar publicatie. Het was een klus waar ik in 2022 al mee begonnen was. Ik publiceerde destijds een overzicht in dit blogbericht. Hieronder een stand van zaken, en een aantal data om alvast in de agenda te zetten.

Nieuwe publicaties

  • Als onderdeel van wat ik noem ‘project Mnemosyne’ verscheen eerder dit jaar al de paperbackeditie van Onwaarschijnlijke Helden. Deze uitgave is inmiddels ook ingekocht door een aantal bibliotheken in Nederland.
  • Zonder er al te veel ruchtbaarheid aan te geven publiceerde ik voor de liefhebbers mijn homage aan Maarten Toonder, De Zinkwafels, op mijn website.
  • Het was oorspronkelijk niet gepland, maar de website Fantasywereld.nl nam contact met me op met de vraag of ik mee wilde werken aan een reeks artikelen over het rollenspel queeste. Dat leidde ook tot het inrichten van een projectpagina op mijn eigen website, waar het materiaal gedownload kan worden.

Publicaties in voorbereiding

  • Zwijgen is zilver – een jeugdnovelle over een coming out in de jaren 90.
  • Deelschot – mijn verzamelde poëzie ‘van de eerste vijftig jaar’
  • Het uur van Leviathan – het magische verhaal over zinkgaten, herrijzende monsters en de liefde.

Alle drie de publicaties zitten op dit moment in de redactionele molen en verschijnen als het goed is (uiterlijk) op 3 november.

Voor in de agenda

  • Op zaterdag 2 september ben ik in Nieuw-Vennep voor de fantasy conventie Fantasticon. Ik sta er met een tafel te verkopen boeken en verder is het een leuke gelegenheid om met schrijvers en lezers bij te praten. Bekijk het programma op https://fantasticon.nl/
  • Om mijn poëzievoordrachtvaardigheid een beetje uit de mottenballen te krijgen neem ik hoogst waarschijnlijk op 7 september deel aan het open podium van het Nederlands Poëziecentrum. Het podium is die avond van 20u tot 22u in de Valkhofkapel in Nijmegen.
  • Ik neem deel aan de manifestatie/marathon 1000 dichters. Als onderdeel daarvan draag ik een gedicht voor op maandag 2 oktober 2023 om 14:45 in Boekhandel Hijman Ongerijmd – Grote Oord 15 (Jansstraat) 6811 GA Arnhem. Het is een week die bruist van de poëzie – bezoek de website.
  • Op vrijdag 3 november organiseer ik een literaire avond in het Roze Huis in Nijmegen. Het hoofdthema wordt Queer- of Regenboogliteratuur. Rondom een gevarieerd programma ga ik met gasten en publiek in gesprek over het anders-dan-anders in de literatuur. Zodra het programma wat meer gestalte krijgt zal ik er nog een blogbericht over plaatsen.
Een van de vele gedichten uit het archief. Het is nog even afwachten of (of in wat voor vorm) deze de redactieronde overleeft.

Een avontuur als monument voor emancipatie

Frank Norbert Rieter1 Comment

Leesdagboek: Confessions of the fox – Jordy Rosenberg

bol.com | Confessions of the Fox, Jordy Rosenberg | 9781786496256 | Boeken

Ik las Confessions of the Fox van Jordy Rosenberg. Ik kwam het boek op het spoor door een lijstje met aanbevolen boeken met transgender personages. Ik koop wel vaker boeken met een lhbtiq+ thema, en vaak zijn dat vrij bescheiden uitgaves van onbekende uitgeverijen. Zeker als het een ander deel van de lettersoep betreft dan ‘G/H’, als het net iets anders is dan een gevoelig (blank en West-Europees) coming of age verhaal. De pocket die ik kocht had op de omslag de aanprijzing ‘a New Yorker book of the year’. En op de eerste pagina’s een reeks ronkende woorden en lovende citaten uit recensies.

Ik heb het boek inmiddels uit en kan alleen maar zeggen dat alle lof en enthousiaste recensies waar zijn. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen (dat wil in mijn geval zeggen; langzaam, bedachtzaam en in spaarzame uurtjes).

Confessions of the fox vertelt het verhaal van Jack Sheppard, een 18de eeuwse volksheld. Zijn verhaal is in de loop der jaren vele malen verteld. De versie die mensen wellicht het beste kennen is die van Mack ‘The Knife’ / Mackie Messer in Bertolt Bregts Driestuiversopera. Jordy Rosenberg vertelt het verhaal aan de hand van een ‘oorspronkelijk’ manuscript dat in de archieven wordt teruggevonden en van noten en commentaar wordt voorzien door ene dr R. Voth. Het verhaal van Jack, en zijn vriendin Bess, leest als een avonturenroman. Maar dan wel een moderne literaire versie, waarbij Londen geportretteerd wordt door de afkomst en klassen en seksualiteit van de personages. En de noten en aantekeningen groeien in de loop van het verhaal en vormen een vertelling op zichzelf.

Uiteindelijk wordt het boek veel meer dan een avonturenroman; het is het verhaal over mensen die leven in de marge en die de strijd moeten aangaan met de bezittende klasse, die het geld en het geweld gemonopoliseerd heeft, en die de geschiedenis naar eigen voorkeur kan schrijven of herschrijven.

Jack Sheppard en de personages om hem heen geven gezicht aan mensen die normaliter vergeten worden. De armen, het uitschot, de kruimeldieven, de hoeren, met een divers palet aan achtergrond, kleur en geslacht. Naast een buitengewoon vermakelijke en spannende avonturenroman is Confessions of the fox daarmee ook een monument voor emancipatie dat in zijn betekenis naadloos aansluit op in onze eigen tijd toegenomen zichtbaarheid van lhbtiq+ en de black lives matter beweging. Lees dit boek.

Een welkome gast uit het verleden

Frank Norbert RieterLeave a comment

Bespreking van ‘Verschrikking uit het verleden’ van Julien Raasveld.

De Stichting Fantastische Vertellingen bestaat sinds 1979, maar maakt de laatste jaren een opleving door. Met de opmars van het print-on-demand drukken kunnen uitgaven voor een breed publiek beschikbaar worden gemaakt die voorheen wellicht in de archiefladen tot stof zouden vergaan. Het fonds bestaat uit een mengeling van jong en miskend talent. Julien C. Raasveld (1944-2013) behoort tot die laatste categorie. Verschrikking uit het verleden is een niet eerder verschenen, nagelaten vertelling, die nu aan de vergetelheid is ontrukt. Gelukkig maar.

Raasveld schreef tijdens zijn leven tientallen korte verhalen, die ondermeer verschenen in het mannentijdschrift Maxi Hoho en de Ganymedes-bundels. Daarnaast deed hij vertaalwerk en schreef hij onder meerdere pseudoniemen pulpromans. Die leerschool zie je terug in deze novelle.

Verschrikking uit het verleden wordt gepresenteerd als kasteelroman. Voor de goede orde: daarvoor hoeft er geen kasteel in voor te komen. Het verhaal speelt in de Belgische Ardennen en is een pulproman waarin gretig gebruik wordt gemaakt van de basiselementen van griezel-romantiek: onschuldige jonge vrouwen en ondode monsters. Het verhaal begint lang geleden, met een druïde die zich wat al te graag aan jonge meisjes vergrijpt. Voor straf wordt hij levend begraven. Een paar millennia later komt hij tot leven als een jonge vrouw haar maagdelijkheid op zijn graf verliest. Dat is het begin van een serie gruwelijkheden die uiteindelijk uitmonden in een moeizame klopjacht op het monster. Het verhaal is eenvoudig maar effectief. In zijn lichtheid is het perfect. De zinnen vloeien. De scènes spatten van het papier. Bloed en brute mishandeling zijn plastisch maar binnen smaakvolle grenzen beschreven. En Julien Raasveld laat met een buitengewoon vaardige pen zien hoe je een verhaal met wisselend perspectief kunt vertellen. Je kijkt steeds door de ogen van één van de personages mee en daarmee wordt het verhaal aanstekelijk en zorgvuldig opgebouwd. De bundel is verrijkt met een biografische schets, geschreven door Eddy C. Bertin, en met een beknopte bibliografie.

Het is lekker griezelen zonder al te veel diepgang. Het lijkt bijna bedoeld als genrepastiche, maar uiteindelijk blijkt het precies wat het pretendeert te zijn: een echte kasteelroman. In die hoedanigheid overtuigt het zondermeer en zijn alle elementen in evenwicht. Met een prijs die onder de tien euro blijft, is het een boekje dat de liefhebber van een avond zorgeloos griezelen niet mag laten liggen.

Verschrikking uit het verleden is verkrijgbaar via de webwinkel van de Stichting Fantastische Vertellingen.

Deze bespreking verscheen op hebban.nl

Follow my blog with Bloglovin

De schoonheid van het experiment

Frank Norbert RieterLeave a comment

Bespreking van ’34 zeer korte verhalen en een vogelkat’, van Evelio Rosero

Het korte verhaal wordt in Nederland herontdekt. Ook zeer korte verhalen zijn weer in, mede dankzij de ZKV’s van A.L. Snijders. Het verschijnen van dit werk van Rosero past in die hernieuwde aandacht van de Nederlandse markt. De meeste verhalen uit de bundel 34 zeer korte verhalen en een vogelkat werden geschreven aan het begin van Rosero´s schrijverschap. Hoewel ze onafhankelijk van elkaar zijn ontstaan hebben ze meer gemeenschappelijke deler dan alleen hun lengte en hun auteur. Ze zijn geschreven in vaak lange en heldere, aaneengeschakelde zinnen. Expressief, direct en poëtisch. Het zijn allemaal gedachte-experimenten van een schrijver in ontwikkeling. Als je dat weet, voelen ze als een opmaat voor grootsheid.

Die grootsheid schuilt nog niet in ieder verhaal afzonderlijk. Het verhaal De andere dood vertelt bijvoorbeeld over een schrijver die wordt neergeschoten door één van zijn personages. Het is een aardig idee, maar de uitwerking is niet bijzonder en op zichzelf is het eigenlijk niks. Ingebed tussen twee andere verhalen, Angst en De andere dood, vergaart het glans. Als lezer ga je verbanden zoeken en associëren. Dan worden de literaire smaakpapillen geprikkeld.

Bij veel verhalen helpt de taal daarbij. De lange tegendraadse zinnen schetsen, samen met de titel, meestal direct een sterk beeld. Het verhaal In de regen opent met de zin: ‘Wij vroegen hem wat hij daar uit voerde, zo in de regen, zwevend boven de straat, en hij antwoordde van niets, dat een sprongetje maken, om niet in een plas te trappen, het enige was wat hij had gedaan en dat hij vervolgens het vreemde lot ondervonden had niet meer omlaag te komen.’ Het verhaal Verklaring van drie oude vrouwen opent met: ‘Daar zagen we hem, zittend, een tijd lang staarde hij naar zijn voeten.’ Na dergelijke openingen word je langzaam meegevoerd in een surreëel universum.

De bundel is door Uitgeverij Karaat prachtig verzorgd. Het is verplichte kost voor iedere liefhebber van zeer korte verhalen en een gezonde portie vervreemding.

Deze bespreking verscheen ook op Hebban Fantasy

Het eind is daar waar je stopt met schrijven (II)

Frank Norbert RieterLeave a comment

Het schrijven aan Onze Loodgieter nadert zijn einde. We waren gisteravond weer bij hem op bezoek. Hij had de afgelopen weken, mede op mijn verzoek, nagedacht over de vraag of het boek wel compleet was. Of hij geen verhalen was vergeten te vertellen. Hij vroeg ons of hij al verteld had van die twee engelen aan de weg bij Venray? Nee!? Dat verhaal moest er toch echt wel in. En hij had nog wel een verhaal waarvan hij wist dat we het niet gehoord hadden. Een scabreuze vertelling. Dus oren gespitst en pen in de aanslag. Continue reading “Het eind is daar waar je stopt met schrijven (II)” →

De beste romans zijn scripts voor televisieseries

Frank Norbert RieterLeave a comment

In mijn hoofd zocht ik naar een ritme voor het opbouwen van het verhaal van de Mercuriuskop en het schilderen van de personages. Het voortstuwende ritme dat je de pagina’s als in een trance laat omslaan. Ik probeerde me te herinneren wanneer ik zelf voor het laatst een boek had gelezen waarbij ik dat gevoel had gehad. Continue reading “De beste romans zijn scripts voor televisieseries” →

Ik verzon weer eens een briljante boektitel

Frank Norbert Rieter2 Comments

De werktitel voor de roman waar ik nu aan schrijf is, is ‘De Mercuriuskop’. Toen ik die titel net verzonnen had, was ik uitgelaten, bijna euforisch. Ik zag de dikke pil zo tussen Het schervengericht en Suezkade staan. Dat was toch de look-and-feel die ik wilde hebben? Continue reading “Ik verzon weer eens een briljante boektitel” →

Een beeld zegt meer

Frank Norbert RieterLeave a comment

Als een boek wordt uitgegeven heb je als schrijver niet bijster veel te zeggen over de omslag. Natuurlijk wordt er overlegd, je instemming gevraagd, maar het zijn toch vooral de mensen die verstand hebben van marketing en grafische vormgeving die aan het werk zijn. Bij de tips voor het inzenden van je manuscript naar een uitgeverij staat ook vaak zoiets als: stuur het werk zo kaal en neutraal mogelijk op. En stuur zeker geen omslag mee. Continue reading “Een beeld zegt meer” →