Er was een tijd dat ik dacht dat eindeloos wachten op antwoord van gerenommeerde uitgeverijen het enige was dat je als schrijver kon doen in de hoop ooit gelezen te worden. Gelukkig ben ik inmiddels wat wijzer, maar niettemin heb ik me de afgelopen jaren – tegen beter weten in – in het inefficiënte, tijdsintensieve, stroperige en frustrerende manuscriptencircus begeven.
Ik had daar eindeloos mee door kunnen gaan als de boekenbranche niet zo in beweging was. Vanity-press heet tegenwoordig self-publishing en het is niet meer vies om als schrijver zelfbewust en ondernemend te zijn.
Nieuwe websites waar je je manuscript kunt promoten schieten als paddenstoelen uit de grond en crowdfunding doet zelfs in de gesloten boekenbranche zijn intrede. Dat spreekt me wel aan en ik heb zelfs even overwogen om mijn werk de wereld in te zenden via een initiatief als tenpages.
Maar het gaat niet om de funding, het gaat om het bereiken van de lezer. En als je dat zelf kunt, waarom zou je dan nog met anderen in zee gaan? Je kunt dan net zo goed je eigen uitgeverij beginnen. Dat lijkt me een goed plan. Dat ga ik doen.
Wordt vervolgd…