Even ontrukt aan de vergetelheid. Maar dan?

Sinds een paar weken heb ik tumblr ontdekt. Het is net als wordpress of blogger zo’n site waar je met een paar muisklikken een eigen weblog kunt starten. In de praktijk wordt tumblr veel voor foto’s gebruikt en dat bracht me op het idee om een ‘spiegelblog’ te beginnen. Op de blog die u nu leest gaat het in eerste instantie om de tekst, die ik graag illustreer met een foto. Daar gaat het om het fotomateriaal, maar heb ik de ruimte om iets te schrijven over hoe, wanneer en waar de foto genomen is. Wie op mijn foto’s klikt, komt automatisch op het spiegelblog uit. En andersom, vanaf het spiegelblog ben je met één klik weer hier.

Op tumblr ontdekte ik het aardige, maar licht deprimerende, weblog Writers no one reads. Schrijvers die (onterecht) amper nog gelezen worden, worden daar nog even een keer in de etalage gezet. Het zijn niet de minsten die daar tussen staan. Nederlandse schrijvers Multatuli en W.F.Hermans passeren de revue. En zij zijn dan nog wel onderdeel van ons collectieve geheugen.

Het kan altijd erger. Op dit moment lees ik een windeltje ‘Noord- en Zuid Nederlandsche Verhalen’ uitgegeven in 1930. Van de twintig schrijvers ken ik er zeker vier (Coolen, Doolaard, Marsman en Du Perron) maar wie zijn al die anderen? Heeft u bijvoorbeeld ooit gehoord van Elisabeth Zernike, Victor E. van Vriesland of Meau Marssen?

En dan kan ik het niet eens hebben over die vele vergeten schrijvers, omdat ik hun namen niet ken. Het drukt je nog maar eens met je neus op de feiten: schrijven voor de eeuwigheid is fictie.

Geef een reactie