Lezersdagboek: Mudanza: een verhuisbericht

Sommige boeken brengen de bibliofiel in me boven en dat zijn niet altijd dure uitgaven op handgeschept papier met diepgedrukte grafische omslag in een minuscule oplaag. Ik las Mudanza: een verhuisbericht van Alejandro Zambra. Het gedicht is uitgegeven door uitgeverij Karaat in een serie die ze introduceren onder de naam ‘De bibliotheek van Morel’.  Van een heuse bibliotheek is in dit stadium nog geen sprake. Mudanza is de vooralsnog eerste uitgave en het is een handgroot boekje van 32 pagina’s. Ik denk dan: klein maar fijn.

Alles is goed aan dat boekje. De vormgeving, het formaat, zelfs het papier ruikt lekker. Dat het boekje geniet is en niet genaaid mag de pret niet drukken. Het mooiste eraan is (uiteraard / gelukkig) het gedicht van Alejandro Zambra.

Ik lees wel vaker poëzie, maar schrijf daar meestal niet over. Hoewel er veel over poëzie te zeggen valt, verwordt het snel tot vaagpraat of woordgeneuzel. Ik houd me daar liever verre van.

Wat zal ik er over zeggen? Het ritme en de opgeroepen beelden, ik vind het allemaal prachtig. Voor zover ik dat kan beoordelen is de vertaling goed. Ik heb in mijn leeservaring in ieder geval nergens zo’n typisch Nederlandse winkelhaak opgemerkt.

Hoe mooi ik de poëzie van Zambra ook vind, ik schrijf dit lezersdagboek vooral omdat ik de manier waarop het is uitgegeven zo prachtig vind. Eén boekje voor één gedicht. Fraai vormgegeven, voor een billijke prijs. Waarom doen uitgeverijen dat niet vaker? Ik lees poëzie, en hetzelfde geldt voor verhalen, vaak heel langzaam. Na ieder element leg ik de band even weg, zodat ik van ieder gedicht of verhaal op zichzelf kan genieten. Veel poëzie wordt uitgegeven in te dikke bundels, die zich enkel laten lezen zoals je door een te groot museum dwaalt. Je vergaapt je aan de schoonheid, maar uiteindelijk blijft niet één schilderij op je netvlies hangen.

http://www.debibliotheekvanmorel.nl

http://www.uitgeverijkaraat.nl

Geef een reactie