Iedereen kan schrijven met Ravensburger

Er was een tijd dat ik het romantische ideaal koesterde dat schrijven, van wat dan ook, werd ingegeven door een plotselinge vonk van goddelijke inspiratie. Inmiddels, een slordige twintig jaar later, heb ik gelukkig ontdekt dat er veel meer bij komt kijken: plannen en noest doorwerken. Toch overvalt me af en toe de angst dat het teveel een invuloefening wordt. Met name in de fase waarin ik alle onrijpe ideeën die door mijn hoofd spoken ga vastleggen. Er ontstaat een plan, en ik weet: zonder plan ga ik dwalen en verwordt wat ik schrijf tot doelloos en incoherent gekeuvel, dat de meeste lezers na een aantal pagina’s terzijde leggen verzuchtend, ik weet niet meer waar die man heen wil met dit boek, maar ik weet in ieder geval dat ik er niet mee naar toe hoef. Ik weet ook dat een plan of outline zoals ik dat voor een boek maak geen Ravensburger kleurplaat wordt. Er blijft nog genoeg te fantaseren over. Ik zal nog nieuwe wegen inslaan en me echt niet geremd voelen het plan helemaal om te gooien als dat me goed dunkt. Ik kan me dat honderd keer voorhouden, toch voel ik weer die weerstand in mezelf, alsof hierna het leuke werk gedaan is en er een invuloefening overblijft. Ik sus mezelf en houd mij voor: schrijven is vastleggen, schrijven is keuzes maken.

Dus ben ik nu bezig om alle losse flodders die in mijn hoofd spoken, te gieten in wat ik zal aanduiden als ‘het plan’. Dat plan lijkt in opzet verdacht veel op een document dat ik zal schrijven als het boek zo’n beetje af is: het ‘proposal’ voor de uitgever. De meeste uitgeverijen vragen minimaal om een synopsis. Paul Sebes spelt zelfs voor je uit welke informatie je mee moet zenden.

Ik heb voor mezelf een checklist gemaakt van de zaken die ik de komende dagen op papier wil zetten. Korte synopsis / Structuur van het boek / Synopsis per hoofdstuk / Beschrijving thematiek / Beschrijving plot / De belangrijkste personages / Genreaanduiding & Positionering (doelgroep) / Geschatte omvang en planning.

Als ik het al niet voor een (potentiële) uitgever zou doen; ik vind het ook buitengewoon nuttig voor mezelf. Het zijn de vragen die ik mezelf wil stellen om er voor te zorgen dat het boek klopt, dat de inhoud coherent en consistent is. Het helpt bij het proces van vastleggen en keuzes maken op momenten dat ik ‘in de twijfelstand blijf hangen’. Zodat het boek dat ik uiteindelijk voltooi ook werkelijk het boek is dat ik wilde schrijven.

1 thought on “Iedereen kan schrijven met Ravensburger”

  1. beste Frank Rieter,
    Je site lijkt een schrijfcursus te worden, of beter gezegd een cursus voor aspirant-schrijvers. Heel bruikbaar voor velen. Maar het zal zeker ook autodidactisch zijn.
    Het geeft de professionele kant van schrijven weer. Iets anders dan het schrijven van rijmpjes voor pakjesavond.
    Ik doe in elk geval voor mijn eigen schrijfwerk mijn voordeel met je beschreven aanpak. Mooi dat het gratis is.

Geef een reactie