Ik zou graag bekend(er) willen zijn. Het is voor mij geen doel op zichzelf, ik zie het als een bijproduct van schrijven. Ik schrijf namelijk om gelezen te worden. Schrijven vind ik al op zichzelf leuk, maar de werkelijke voldoening ontstaat als ik weet dat de tekst gelezen wordt. Als iemand hem voor zichzelf tot leven wekt.
Bekendheid is handig om je boeken aan de man te brengen: menig uitgever haalt een bekende Nederlander met open armen binnen. Dat verkoopt! En andersom: als je gelezen wordt, is enige mate aan bekendheid onvermijdelijk.
Schrijvers gaan met bekendheid heel verschillend om. De één trekt zich zijn leven lang terug om slechts sporadisch een interview te geven. De ander wentelt zich in roem en meet zichzelf een nieuw beroep aan: dat van tv-persoonlijkheid. Dat ambieer ik niet, al zou ik dolgraag een keer aan wie-is-de-mol mee willen doen.
Niettemin broed ik wel eens op manieren om meer bekendheid te verwerven, in de hoop dat ik daarmee mijn schrijfcarrière wat wind in de rug geef. Maar dan wel dat het nog wat met mijn schrijfwerk te maken heeft. Ik ambieer geen tweede beroep als acteur, presentator, zanger, of wat dan ook en loop liever niet het risico te verworden tot de Johan Vleminx van de Nederlandse literatuur.
Wellicht dat mijn activiteiten als theaterschrijver het meeste perspectief bieden. Mooie scènes schrijven voor op het podium is maar een paar stappen verwijderd van een (ultra) korte film die zomaar zijn weg naar een breder publiek zou kunnen vinden via youtube ofzo. Als het zover komt, bent u de eerste die het leest, maar voor nu: ik broed er nog even op.