Woorden laten dansen (vergelijking 3/3)

Nog zo´n televisieprogramma: the ultimate dance battle. Vijf choreografen gaan de strijd met elkaar aan en werken, met een groep dansers, ook buiten hun eigen stijl. Ik heb geen verstand van dans en zo’n programma leert mij veel. Ik zie de choreografen hun inspiratie uit de muziek halen, improviseren en ensceneren. Daarna volgt het proces van zetten en cleanen. Mooie woorden vind ik dat. Ik probeer helder te krijgen wat ze er precies mee bedoelen. Scherper maken. Strakker maken. Overbodige franje eruit. Timing goed. Hoe langer ik naar het programma kijk, hoe meer ik me realiseer dat hun zetten en cleanen, mijn herschrijven is.

Schrijven zoals je op de catwalk loopt (vergelijking 2/3)

Ik vergelijk het schrijven graag met andere kunstvormen. Dat helpt me buiten de gebaande paden te treden en daar mijn eigen weg te vinden. Soms komen me nieuwe termen aanwaaien tijdens een eenvoudige avond televisie kijken. Bij Amerika´s Next Top Model becommentarieert de jury modefoto´s van potentiële topmodellen. Het ene model kijkt edgy, het andere fierce. De ene look is commercial, de andere high fashion. Ik wil in mijn boeken ook personages die edgy en fierce zijn. Hoe je dat schrijft, daar kan ik dan weer lekker een avond over fantaseren.

Er hangt nooit een boek in een museum (vergelijking 1/3)

Als een schrijver een beeldhouwer is, maakt hij eerst zijn eigen blok steen. Zonder al te veel nadenken zet hij een woordenbrij op papier. Daarna gaat hij beitelen, het roemruchte schrappen, tot langzaamaan de contouren van het werk tevoorschijn komen. Er zijn echter ook schrijvers die als schilders zijn. Die laag voor laag de olieverf opbrengen, deze tussentijds rustig laten drogen voor ze door kunnen. Zij schrijven in dunne, transparante lagen, voegen steeds iets toe.