Afgestoft en opgepoetst de wereld in

Glaskunstwerk van Frank Biemans (waar ik ooit het gedicht ‘De wonderbox’ bij schreef).

Ik heb mijn schrijfarchief doorgenomen en werken die te mooi zijn om in de la te laten liggen vinden nu één voor een hun weg naar publicatie. Het was een klus waar ik in 2022 al mee begonnen was. Ik publiceerde destijds een overzicht in dit blogbericht. Hieronder een stand van zaken, en een aantal data om alvast in de agenda te zetten.

Nieuwe publicaties

  • Als onderdeel van wat ik noem ‘project Mnemosyne’ verscheen eerder dit jaar al de paperbackeditie van Onwaarschijnlijke Helden. Deze uitgave is inmiddels ook ingekocht door een aantal bibliotheken in Nederland.
  • Zonder er al te veel ruchtbaarheid aan te geven publiceerde ik voor de liefhebbers mijn homage aan Maarten Toonder, De Zinkwafels, op mijn website.
  • Het was oorspronkelijk niet gepland, maar de website Fantasywereld.nl nam contact met me op met de vraag of ik mee wilde werken aan een reeks artikelen over het rollenspel queeste. Dat leidde ook tot het inrichten van een projectpagina op mijn eigen website, waar het materiaal gedownload kan worden.

Publicaties in voorbereiding

  • Zwijgen is zilver – een jeugdnovelle over een coming out in de jaren 90.
  • Deelschot – mijn verzamelde poëzie ‘van de eerste vijftig jaar’
  • Het uur van Leviathan – het magische verhaal over zinkgaten, herrijzende monsters en de liefde.

Alle drie de publicaties zitten op dit moment in de redactionele molen en verschijnen als het goed is (uiterlijk) op 3 november.

Voor in de agenda

  • Op zaterdag 2 september ben ik in Nieuw-Vennep voor de fantasy conventie Fantasticon. Ik sta er met een tafel te verkopen boeken en verder is het een leuke gelegenheid om met schrijvers en lezers bij te praten. Bekijk het programma op https://fantasticon.nl/
  • Om mijn poëzievoordrachtvaardigheid een beetje uit de mottenballen te krijgen neem ik hoogst waarschijnlijk op 7 september deel aan het open podium van het Nederlands Poëziecentrum. Het podium is die avond van 20u tot 22u in de Valkhofkapel in Nijmegen.
  • Ik neem deel aan de manifestatie/marathon 1000 dichters. Als onderdeel daarvan draag ik een gedicht voor op maandag 2 oktober 2023 om 14:45 in Boekhandel Hijman Ongerijmd – Grote Oord 15 (Jansstraat) 6811 GA Arnhem. Het is een week die bruist van de poëzie – bezoek de website.
  • Op vrijdag 3 november organiseer ik een literaire avond in het Roze Huis in Nijmegen. Het hoofdthema wordt Queer- of Regenboogliteratuur. Rondom een gevarieerd programma ga ik met gasten en publiek in gesprek over het anders-dan-anders in de literatuur. Zodra het programma wat meer gestalte krijgt zal ik er nog een blogbericht over plaatsen.
Een van de vele gedichten uit het archief. Het is nog even afwachten of (of in wat voor vorm) deze de redactieronde overleeft.

Hoe je vertelt waar het eigenlijk over gaat

Het vertellen van een verhaal vraagt een bepaalde vorm. Het vertellen van het verhaal van Oom Ludo vraagt om een roman van ruim tweehonderd pagina’s. Daarnaast is er echter ook een verplichting om waar het verhaal over gaat te kunnen reproduceren in een paar zinnen.

Een uitgever weet dat een goede flaptekst, samenvatting, of ‘elevator pitch’, lezers kan verleiden. Ik ben toch wat meer een schrijver dan een uitgever. Een beetje kribbig denk ik soms ‘als je wilt weten waar het over gaat, moet je het boek lezen’. En ‘vraag me niet in een paar zinnen samen te vatten waar ik eigenlijk ruim 200 pagina’s voor nodig heb’.

Maar ik corrigeer mezelf: het is een ‘teaser’; een tipje van de sluier wordt opgelicht. Maar welk tipje? En hoe hoog?

Veel flapteksten gaan naar mijn smaak te ver. En in filmtrailers worden vaak de meest indrukwekkende beelden en de belangrijkste scènes getoond. Er is een stroming in marketingland die dat promoot: die zegt dat je helemaal niet meer hoeft te letten op het weggeven van zogenaamde spoilers en cruciale plotelementen. De moderne lezer wil namelijk helemaal niet meer verrast worden en wil niet meer onbevangen ervaren. De moderne lezer verzamelt ervaringen alsof het vakantiefoto’s zijn. Iets om over te vertellen als je weer thuis bent. Het zijn mensen die het niet om het beleven van het hier en nu gaat, maar die constant bezig zijn om ‘herinneringen voor later te maken’.

Ik herken me daar niet zo in, maar blijkbaar is dat in marketingland de perceptie van de tijdgeest. En in die lijn is het dus ook prima de hele plot en betekenis van een boek samen te vatten in de promotie en op de achterflap. Dat geeft namelijk extra duiding bij het lezen en versterkt het idee van de ervaring die je met het lezen ondergaat. En die je je achteraf wilt herinneren. De ervaring is daarbij tevoren dusdanig geframed dat het een ‘selffulfilling prophecy’ wordt. Een boek wordt daar beter van, om de eenvoudige reden dat er daardoor minder ruimte is er zelf iets van te vinden. Het risico dat het tegenvalt neemt af.

Zoals gezegd: deze trend past niet zo bij me. Ik ben meer iemand die boeken zelf wil ontdekken. Die vergeten schrijvers leest. Die net dat andere boek leest, dat vrijwel niemand anders gelezen heeft. Dat levert bij de promotie van mijn eigen werk duidelijk een dilemma op. Natuurlijk vind ik het fijn als mijn boeken door veel mensen gelezen worden. En gelijktijdig zit er een romanticus in mij die alleen voorzichtig wil verleiden en slechts een miniem tipje van de sluier wil oplichten. En die zodoende door maar enkele fijnproevers ontdekt zal worden.

Hierbij, voor de liefhebber, de achterflap. Ik zal ook nog wel een blog besteden aan de inhoud van het boek, maar dan wel voorzien van een ‘spoiler’ waarschuwing. Voor de zogenaamde moderne lezer…

De langverwachte komst van Oom Ludo

Het begon met een foto op instagram (hier): een gebarricadeerde deur met als onderschrift ‘Oom Ludo moet af en toe een tijdje tot rust komen.’ Dat was de eerste van een serie foto’s met een onderschrift waarin de foto werd geïnterpreteerd door de ogen van iemand die net iets anders kijkt naar de wereld dan andere mensen. #oomludo Soms was het onbegrijpelijk, soms grappig, maar in alle gevallen liet het de lezer nogmaals – met een andere interpretatie – naar de foto kijken. Naar mate de fotoreeks groeide kreeg de illustere Oom Ludo langzaam vorm in mijn hoofd.

Twee en een half jaar geleden begon ik aan ‘het boek’ over Oom Ludo en inmiddels is het af. Er is aan geschreven en herschreven. Mel en Nico hebben geredigeerd en Ineke heeft minutieus gecorrigeerd. Daarmee is het hermetische en zolderkamer-deel van het werk gedaan en vandaag begint het proces van naar-buiten-treden. Net als een aantal eerdere werken verschijnt het bij mijn huisuitgeverij onder het label ‘Leviathan’. Het aftellen naar de verschijning begint vandaag, ook al is de exacte datum nog niet geprikt (ergens in de zomer). Ik zal de komende tijd via dit blog verslag doen van alle voorbereidingen en de vorderingen. Dit is mijn to-do lijstje voor de komende tijd;

  • besluit nemen over de titel, vooralsnog ‘Oom Ludo’
  • opmaak binnenwerk en omslag
  • definitieve versie flaptekst ed
  • auteursfoto
  • correctie drukproef
  • persberichten en leaflet/samples maken
  • website klaarmaken
  • voorverkoop starten
  • audioboek-plan maken
  • booktrailer maken
  • plan voor marketing per kanaal uitwerken
  • mogelijkheid pop up store onderzoeken
  • ebook maken + distributie (smashwords)
  • nieuwsbrief / start voorverkoop
  • naar de drukker
  • voorinschrijving sluiten
  • besluit over exacte vorm boekpresentatie (coronaproof)
  • persbericht verzenden
  • boek van drukker terug
  • verzenden presentie- en recensie-exemplaren
  • verzenden voorinschrijvingen
  • boekpresentatie
  • marketingplan uitvoeren

Ben ik nog iets vergeten?