de eerste personageschets

Het is altijd spannend om de beschrijving van een hoofdpersonage te laten lezen, zeker aan mensen die je een beetje kennen. Ik schrijf in de ik-persoon, wat op zichzelf de lezer al aanspoort om de schrijver en het hoofdpersonage met elkaar te vereenzelvigen. Zowel ikzelf als het personage hebben werkervaring in het bankwezen. Ik zou verbaasd zijn als mensen niet naar meer overeenkomsten gaan zoeken. Ik wil u bij voorbaat zeggen: die overeenkomsten zijn er te over, maar als ze niet op toeval berusten, zijn ze onbelangrijk of decoratief.  Het is geen autobiografie en het is ook geen sleutelroman. Eigenlijk ben ik gewoon te lui om onderzoek te doen naar een andere plaats en tijd als decor voor mijn roman.

Er is een aantal vragen die ik mezelf vaak stel om een personage scherp te krijgen en die er voor zorgen dat er voldoende drama is om het verhaal op spanning te krijgen. Wat is zijn grootste angst? Wat is zijn grote droom of streven? Er zijn schrijvers die zich van een lijst met wel dertig vragen bedienen. In de bij dit bericht gevoegde tekst heb ik dat soort belangrijke dramatische vragen nog even onbeantwoord gelaten. Ik ben begonnen met wat jeugdherinneringen van het personage op papier te zetten en te verklaren hoe hij bij een bank kwam te werken. Zodra ik wat meer over zijn carrièreverloop op papier ga zetten, volgen die antwoorden op de ´dramatische vragen´ denk ik vanzelf. Ik wil dat ze volgen uit de voorgeschiedenis, niet dat ik alles er naar toe schrijf.

Bijlage: personageschets 1 alex