Ze was een jaar of vijftig en ongetwijfeld lid van een leesclub. De dame in de rij achter mij fluisterde tegen haar vriendin: ‘Ik vind zijn taalgebruik zo mooi. Zo doordacht. Er staat geen woord teveel in.’ Het ging over Zoete Mond van Rosenboom, een dikke pil van meer dan vijfhonderd pagina’s. Geen woord teveel: het was als compliment bedoeld. Continue reading “Zuinig schrijven: geen woord teveel hoor!”