schrijven om gelezen te worden
Ik herschaaf en redigeer deze dagen aan Gordon Hauspie. Het valt me weer eens op dat ik doorgaans vrij filmisch schrijf: ik schrijf wat je ziet gebeuren, in afgebakende scènes. Ik zag dat toen ik de eerste versie van de tekst schreef, meer dan drie jaar terug, de gedachten van de hoofdpersoon vrijwel geheel ontbraken. Het was een vrij extreem geval van show, don’t tell. Continue reading “Ik bedenk me eigenlijk helemaal niet zo veel op een dag”
Het werd tijd voor onderhoud aan de website. Een kopje voor de schrijfworkshop is toegevoegd en in het rechter menu heb ik een button in elkaar geknutseld. Alle onderwerpen waar iets aan veranderd was zijn voor nu weer up-to-date. Continue reading “In wel honderd kleine wijzigingen streven naar perfectie”
Het is heel gezond om een tekst even weg te leggen. Voor een column of een briefje is een uur soms al voldoende. Bij een roman zou ik zeker drie maanden aanbevelen en als je het op kunt brengen is een jaar een mooie tijdsduur. Daarna kijk je er met nieuwe ogen naar en ben je in staat om kritisch te zijn op je eigen werk. Continue reading “Na een jaar kelder is de hoofdkaas gerijpt”
Voor De Mercuriuskop knauw ik al enige weken op een goede opening. De rest van het verhaal is in mijn hoofd al een heel eind gevorderd. De personages, de verhaallijn, een paar mooie wendingen: het begint allemaal een antwoord te geven op de vraag wat voor verhaal ik eigenlijk wil vertellen. Maar waar begin ik? Continue reading “Een duizendpoot heeft nooit een writersblok – ja ja”
Als een boek wordt uitgegeven heb je als schrijver niet bijster veel te zeggen over de omslag. Natuurlijk wordt er overlegd, je instemming gevraagd, maar het zijn toch vooral de mensen die verstand hebben van marketing en grafische vormgeving die aan het werk zijn. Bij de tips voor het inzenden van je manuscript naar een uitgeverij staat ook vaak zoiets als: stuur het werk zo kaal en neutraal mogelijk op. En stuur zeker geen omslag mee. Continue reading “Een beeld zegt meer”