Geen gedicht
Categorie: bloggen
De onvermijdelijke lijstjes en samenvattingen
Eigenlijk wil ik ze niet. Geen stortvloed aan lijstjes, obligate samenvattingen of ellenlange terugblikken. Ik heb het liever over de toekomst. De dagen beginnen immers voorzichtig weer te lengen en dan wil ik vooruit: naar het voorjaar.
Maar je ontkomt er niet aan. Kranten, televisie, internet: waar je ook om je heen kijkt word je getrakteerd op jaaroverzichten, bespiegelingen en evaluaties. Reflecteren is gezond, ik weet het. En het komende jaar is in zoveel zaken onlosmakelijk verbonden met het afgelopen jaar. Het bouwt er op voort.
Misschien komt mijn weerzin tegen de jaarlijkse bespiegeling wel voort uit het feit dat het afgelopen jaar vooral een jaar van bouwen en investeren was. En dat ik er zo naar uit zie om daar de vruchten van te plukken.
Voor mij was 2011 namelijk het jaar van een trage omslag. Het begon er mee dat ik om gelezen te worden niet langer afhankelijk wil zijn van de gunst en het oordeel van uitgevers en literair agenten. En dat leidde tot de conclusie dat ik mij als schrijver rechtstreeks tot lezers ga richten. Het besef groeide in het voorjaar. Het besluit om een eigen uitgeverij te beginnen werd van de zomer genomen en gaandeweg vulde mijn tijd zich steeds meer met de voorbereidingen daarvoor. Dat ging voor een deel ten koste van tijd om te schrijven, wat u wellicht aan de continuïteit van mijn weblog heeft gemerkt.
Zo schrijf ik toch nog een terugblik, een bespiegeling. Het stond op papier voor ik er erg in had. Maar als u dat zo leest, weet u dus ook waar ik naar uitzie. In maart is de aftrap van de uitgeverij en is mijn eerste boek verkrijgbaar, via mijn eigen webshop en via de boekhandel. En eind april volgt een tweede boek. Dat voelt heel goed. En ik heb nog meer plannen die het komend jaar tot uitvoer komen. Ik denk dat ik daar maar eens een lijstje van ga maken.
Ik wens u een fijne jaarwisseling en een inspirerend 2012
Mag het een onsje meer of minder zijn?
Het adagium ‘Schrijven is schrappen’ is niet mijn lijfspreuk. Te vaak wordt het advies dogmatisch opgevat en de feitelijke waarheid is natuurlijk andersom. Schrappen is een onderdeel van het schrijfproces. Je moet het daarin echter bedachtzaam toepassen.
Ik heb al een paar weken wat ideeën in mijn hoofd voor korte teksten. Een beetje espressofictie of ultrakorte theaterteksten. Ze komen maar niet op papier, mede omdat ik al teveel in mijn hoofd aan het schrappen ben. Zelfcensuur noem je dat, denk ik. Het laat zien dat al te veel schrappen ook zijn nadelen heeft. In mijn geval blijft er niets over. Continue reading “Mag het een onsje meer of minder zijn?”
Het geluid van schrijven
Tedere verzen zou ik het liefste schrijven met enkel het geluid van een ganzenveer die het papier beroert. Nu schrijf ik nooit tedere verzen, maar u begrijpt wel wat ik bedoel: iedere tekst vraagt om zijn eigen geluid. Continue reading “Het geluid van schrijven”
Ik wist niet dat mijn blog er zo mooi uit kon zien
Gisteravond had ik voor het eerst wat langer een iPad in handen. Ik zal maar meteen opbiechten dat ik bevooroordeeld was. Hoewel Apple mijn sympathie heeft als jarenlange, eenzame concurrent van het alom aanwezige Microsoft, vind ik hun producten meestel net niet wat ik wil hebben. Zo ook de iPad; het  leek me een onhandige kruising tussen een laptop en een mobiele telefoon. Continue reading “Ik wist niet dat mijn blog er zo mooi uit kon zien”
De uitstervende kunst van het brievenschrijven
Ik heb een ‘map’ met correspondentie. Het is een echt fysiek gevaarte: een verzameling dossiermappen en insteekhoezen in een brede tijdschriftcassette. Er zitten brieven in aan vrienden en familie. Als ik die brieven nog wel eens doorlees, ben ik vaak getroffen door de diepgang. Het zijn kleine betogen, uiteenzettingen of ontboezemingen. Het is al weer enige jaren geleden dat er iets aan die map is toegevoegd. Het is een archiefstuk geworden. Continue reading “De uitstervende kunst van het brievenschrijven”
Wat je bijblijft is het onverwachte detail
In een verhaal, zo wordt wel gezegd, mag niets afleiden en mogen geen betekenisloze zaken staan. In dat verband is er door de jaren heen veel zinnigs gezegd over mussen die van het dak vallen. En zeker moet je als schrijver alle elementen in een verhaal bewust plaatsen, maar dat betekent niet dat je zelf bij voorbaat aan alles betekenis geeft. Je kunt ook doelbewust wat extra ruimte laten voor de lezer om zelf betekenis te geven. In een onverwacht detail, in een dissonant, schuilt soms de kracht van het verhaal. Daar ontstaat mysterie en nieuwsgierigheid. Het zijn goedgeplaatste haakjes, de elementen waar je even bij stil blijft staan. Continue reading “Wat je bijblijft is het onverwachte detail”
In wel honderd kleine wijzigingen streven naar perfectie
Het werd tijd voor onderhoud aan de website. Een kopje voor de schrijfworkshop is toegevoegd en in het rechter menu heb ik een button in elkaar geknutseld. Alle onderwerpen waar iets aan veranderd was zijn voor nu weer up-to-date. Continue reading “In wel honderd kleine wijzigingen streven naar perfectie”
Volgens mij ben ik geen blogger in hart en nieren
Bij aanvang van dit jaar begon ik met bloggen met als voornaamste doel de voortgang van mijn volgende roman voor lezers zichtbaar te maken en daar online over van gedachten te wisselen. Die roman staat even op de sudderplaat, maar met name naar aanleiding van mijn blogs over het schrijfproces heb ik veel leuke reacties gekregen, die me vaak prikkelden tot het schrijven van een reactie of een volgend blog. Daarnaast wilde ik bij het blog ruimte maken voor een soort portfolio. Continue reading “Volgens mij ben ik geen blogger in hart en nieren”
Een goed gevulde grabbelton
Ik dacht vorige week nog, wat ben ik toch moe de laatste tijd. En ineens bleek ik een stevige griep en een longontsteking te hebben. Met een bonkend hoofd en piepende longen komt schrijven er niet van, maar dat heeft ook voordelen. Continue reading “Een goed gevulde grabbelton”