Hoe gestructureerd ik ook probeer te werken, met grote regelmaat ontsporen mijn verhalen om te eindigen in een ravage. Gelukkig heeft die ravage in veel gevallen meer literaire potentie dan het oorspronkelijke idee. Ik heb me er bij neergelegd dat afdwalen en bijstellen van mijn plannen blijkbaar belangrijke onderdelen van mijn schrijfproces zijn. Steeds vaker merk ik dat ook teksten die op het eerste gezicht weinig creatieve waarde hebben, op dezelfde manier van het geplande pad afdwalen. Ik werk aan een bedrijfsplan voor de komende paar jaar en dat kreeg al snel trekjes van een literair dagboek en inmiddels dreigt het een complete analyse van de boekenbranche te worden. Ik verlang nu al naar het moment dat ik ga schrappen.
In een onbewaakt moment beloofde ik een essay te schrijven over het ontstaan van het fantasygenre (1850-1920). Ik zit redelijk in die materie en ik dacht dat het me niet veel tijd zou kosten. Inmiddels ligt mijn bureau vol met nieuw aangeschafte must-reads en lijkt mijn essay meer op een schrijfgids voor genreverhalen. Het is heel goed dat ik geleerd heb om bij mezelf een gezonde schrijf-flow op te wekken en dat ik mijn creativiteit zonder al te veel blokkades in tekst kan gieten. Maar mezelf tijdig beperken, een beetje in toom houden, heeft misschien ook zo z’n voordelen. Dat wordt mijn volgende leerdoel: hoe krijg ik, als ik dat wil, de geest weer even terug de fles in?
