Tedere verzen zou ik het liefste schrijven met enkel het geluid van een ganzenveer die het papier beroert. Nu schrijf ik nooit tedere verzen, maar u begrijpt wel wat ik bedoel: iedere tekst vraagt om zijn eigen geluid.
Het meeste proza schrijf ik begeleid door het tikken van de toetsen van mijn toetsenbord. Dat zachte ritme leidt niet af en het versterkt de flow van het schrijven. Soms heb ik behoefte aan iets meer pit. Dan zet ik muziek op op de achtergrond: de rauwe stem van Tom Waits, of een gnossienne van Satie, net waar de tekst om vraagt.
Zo af en toe is muziek niet afdoende en is het ritme van mijn toetsenbord te bescheiden. Dan verlang ik naar het geluid van een ouderwetse typemachine: de kracht van een mechanische aanslag en een blijde ‘ting’ bij het scheiden der alinea’s.
Gelukkig is er tegenwoordig software die dat soort geluiden simuleert. Home typist en Jingle Keyboard plaatsen onder iedere toetsaanslag een geluidje en als je een beetje doortypt ontstaat er een kakofonie die de herinnering aan de oude Triumph Adler van mijn moeder doet verbleken. Voor wie verder geen afleiding duldt, is er de prachtige tekstverwerker Q10, die ook geluid kan produceren en de gebruiker alleen een zwart scherm toont met de tekst waar je mee bezig bent. Verder geen enkele interface. Heerlijk als je lekker wilt doorwerken. Wanneer komen microsoft of open-office toch met zo’n functie?
