Ik geef Tolkien graag de schuld. Ik ben dol op hem, daar gaat het niet om, maar voor het genre als geheel is hij degene die het verpest heeft. Er was een tijd dat schrijvers hun goede, sprankelende en originele ideeën omzetten in boeiende en bondige korte verhalen. Dat de verhalen kort waren weerhield de schrijvers er niet van om ze in één wereld te plaatsen. Ik denk daarbij vooral aan Clarck Ashton Smith, maar bekender is Fritz Leiber. Eén goed idee = één goed verhaal.
Toen kwam Tolkien en die schreef een verhaal dat een beetje uit de hand liep. Het was zo lang dat het teveel pagina’s waren om in één band uit te geven. Het moest noodgedwongen in drie delen op de markt worden gebracht. Sindsdien denkt iedere fantasylezer dat het normaal is om een goed idee over zoveel mogelijk pagina’s uit te smeren. Als u regelmatig fantasy leest weet u vast wel over wie ik het heb…