Op naar de waterval. Of het naaktstrand.

Als een verhaal kabbelt, is dat meestal geen goed teken, zeker als het ’t begin van een verhaal betreft. De openingsscène moet eigenlijk meteen boeien, uitnodigen om verder te lezen. Dat betekent niet dat het heftig of groots hoeft te zijn. Een verhaal kan heel voorzichtig beginnen. Dan lijkt het water te kabbelen, maar gestaag wordt de stroming sterker, tot je weet dat er verderop een waterval van Niagara-achtige proporties zal volgen. In zo’n geval is kabbelen niet erg. De eerste scène van het toneelstuk waar ik nu aan schrijf kabbelt een beetje. Ik maak me nog geen zorgen, maar ben wel op mijn hoede. Op naar de waterval. Of het moeras. Of de draaikolk. Of de zeedraak. Of het naaktstrand. Als het maar niet blijft kabbelen.

Geef een reactie