Ik dacht vorige week nog, wat ben ik toch moe de laatste tijd. En ineens bleek ik een stevige griep en een longontsteking te hebben. Met een bonkend hoofd en piepende longen komt schrijven er niet van, maar dat heeft ook voordelen. Ik kan denken en dwalen en fantaseren. In alle rust krijgen nieuwe ideeën vorm, zonder dat ze direct vastgelegd of ingelost moeten worden. Ik heb geen notitieblok naast mijn bed liggen. Ik weet dat daardoor menig briljante inval die me in lucide toestand komt aanwaaien weer vervliegt. Maar ik ben er van overtuigd dat zo’n idee zich in een andere, rijpere vorm wel weer zal aandienen. Als ik weer ben verrezen en eenmaal achter mijn schrijftafel zit, is de grabbelton van mijn onderbewuste goed gevuld.
