Site pictogram Frank Norbert Rieter

De geur van verse poëzie

Ik was vorig jaar op een boekpresentatie. Een dichtbundel. Ik kreeg het werkje in handen en voelde met mijn handen langs de kaft. Ik sloeg het open en voordat ik las, bracht ik het even omhoog en rook er aan. De uitgever zag het mij doen en lacht me toe. ‘Heerlijk, niet?’ zei hij. Ik knikte en genoot.

Ieder soort schrijfwerk heeft z’n eigen geur. Het afgelopen jaar had ik het volledige reisarchief van onze loodgieter in huis. Dat rook naar paard. Van de week hadden we zo’n beetje onze laatste afspraak en ik nam een laatste krat met spullen van hem mee terug: boeken, folders, strijkrelikwieën en wat dies meer zij. Met het retourneren van de spullen is de geur nog niet helemaal verdwenen. Er hangt nog een laatste zweem.

Mobiele versie afsluiten