Ik houd van de stad. Iedereen woont er dicht op elkaar. Mensen ontmoeten elkaar op straat. Niemand kan om elkaar heen. Niemand is gelijk. Iedereen neemt zijn eigen geschiedenis mee de stad in en draagt bij aan de rijkdom, de diversiteit. De stad is een schilderspalet, waarop alle oorspronkelijke tinten nog zichtbaar zijn, maar waar overal mengkleuren zijn ontstaan. Het is per definitie een dramatische omgeving.
Ik ben me heel bewust van de achtergrond die ik met me mee die stad in neem. Zowel het Brabants platteland van mijn opa en oma Rieter, als het Italië van mijn nonno en nonna van mijn moeders kant. Het is door die komaf dat ik me soms een halve buitenlander voel. Als iemand spreekt over tweede- of derdegeneratie emigranten, kijk ik op en vraag me af: ‘gaat dit over mij?’ Dat gaat het nooit, maar daar gaat het niet om.
De lagere school waar ik op zat, was nogal gemêleerd – er was toen nog geen woord voor denk ik. Ik speelde op het schoolplein met kinderen van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Indonesische komaf. En met een handvol autochtone kinderen. De meesten woonden in de buurt en ook de buurt was dus een mengelmoes. Van de statige huizen op de Hunnerberg tot de verpauperde arbeiderswoningen in de Bijenstraat. Het was een perfecte mix. Mijn eerste toneelstuk schreef en regisseerde ik op die school. Ik heb de vrijheid die het Montessori onderwijs me bood goed benut. Blijkbaar was die moderne stad in miniatuur toen al een muze, of in ieder geval een goede voedingsbodem.
Ik woon nog steeds in die buurt: in Nijmegen Oost. Ben er doorgaans niet weg te slaan. Een beetje tot mijn verbazing voel me erg thuis bij MC, dat is neergestreken in de Westergasfabriek (ja, in Amsterdam). MC noemt zichzelf een productiehuis en theater voor nieuwe verhalenvertellers. Makers en schrijvers die een binding hebben met de nieuwe stad: kosmopolitisch, dynamisch en grenzeloos. Die woorden had ik bijna zelf kunnen schrijven: ze zijn een afspiegeling van mijn belevingswereld. MC vormt een artistieke ontmoetingsplaats van al die mix van culturen en invloeden. Het is mijn comfort zone. En daar binnen stappen voelt iedere keer een beetje als thuiskomen.
