Hoe je om de K2 heen kunt fietsen

Kent u het verhaal van dat oudere echtpaar en de invoering van de euro? Ze meldden zich bij hun bankfiliaal en legden hun setje verse euromunten op de balie. ‘We hebben er goed over nagedacht,’ zeiden ze, ‘maar we hebben besloten er niet aan mee te doen.’

Ik wilde dat echtpaar zijn toen ik dit weekend een beetje bijgelezen raakte in de kranten van afgelopen week. De K2 (voor wie in een literaire winterslaap verkeert: de nieuwe Kluun en de nieuwe Koch) is geland in Nederland en ik wilde er eigenlijk niet aan meedoen. Daar ging, ongetwijfeld net als bij het echtpaar uit de stadslegende, wel enige tweestrijd aan vooraf. Want ik werd wel nieuwsgierig gemaakt. En iedereen had het erover. Ook in mij sluimert de behoefte om met mijn vrienden, familie en kennissen gezellig mee te kunnen beppen over de nieuwst hype.

Want een hype is het. Mijn krant, de NRC Next, liet daar geen misverstand over bestaan. Ze brachten het feit dat het een hype is als voornaamste nieuwsfeit. Over de boeken zelf heb ik eigenlijk niets gelezen. Ze doen dat steeds vaker: nieuws brengen over hoe zaken in het nieuws komen. Het postmodernisme heeft eindelijk toegeslagen in de Nederlandse journalistiek. Ben Saunders is niet interessant (Who the fuck is Ben Saunders?): hoe RTL hem hypet is interessant. Ja ja. En daarmee negeert Next volstrekt dat ze de hype versterken en bij een deel van hun lezerspubliek feitelijk maken.

Ik heb geen nummer van Ben Saunders gedownload. En de K2, daar fiets ik deze maand even omheen. Het enige dat daarvoor nodig is, is het mokkende vermogen om een keer iets anders te doen dan anderen. Beschouw het maar als persoonlijk statement tegen de cultuur van ‘we moeten allemaal hetzelfde lezen’. Een statement dat overigens bij grote groepen Nederlanders volstrekt onopgemerkt zal blijven. Ik weet nog niet welk, maar ik ga deze maand lekker een boek kopen dat bijna niemand anders leest. En dan ga ik daar over beppen met mijn vrienden, familie en kennissen. Dat ga ik doen.

En voor wie het wil weten: ja, met de euro doe ik wèl mee.

2 thoughts on “Hoe je om de K2 heen kunt fietsen”

  1. Je zette me op het verkeerde been. Nepal had altijd al mijn belangstelling. Misschien fietsen minder maar wandelen om de K2, ja dat zou wel wat zijn. Die krant van jou lees ik niet, wel de grote broer, die echte krant, maar ik lig tien dagen achter wegens het beklimmen van een andere berg, wat minder hoog, maar ook spannend. Of je het gelooft of niet, mijn berg was de Libro Aperto, in de buurt van Abetone in de Apenijnen. Ondanks het ontbreken van de Nederlandse kneuterigheid aldaar had ik in mijn berghut, met helaas een joekel van een schotel op het besneeuwde dak, in een onbewaakt ogenblik een glimp gezien van een van de K’s, de K van Ko.
    Ik deel je klaarblijkelijke aversie jegens hype’s, maar een hype zou geen hype zijn als je er omheen zou kunnen. Wat dat betreft maakt lopen of fietsen geen verschil. Ben benieuwd naar dat boek-dat-je-nog-niet-weet. Misschien kun je er een hype van maken. Lift je vanzelf mee.
    martini, agostino

    1. De foto boven het atikel moest natuurlijk de suggestie van de ‘echte’ K2 wekken. Met je reactie blijkt het een nog toepasselijker illustratie, want in werkelijkheid is het een foto van een Noord Toskaans berglandschap. Je staat er niet op, denk ik, want de foto is genomen in april vorig jaar, een minuut of tien voor we in Pisa landde.
      F

Laat een reactie achter bij martini, agostinoReactie annuleren