‘Heb ik een leuk snoetje?’

Ik lees de afgelopen twee jaar alles dat los en vast zit over de ontwikkeling van de boekenbranche. Er zijn veel nieuwe ontwikkelingen, maar even zovele sterven een vroege dood. Via de Papieren Man las ik het artikel Het einde van de uitgever | DW B. Dat is een mooie, pakkende kop, maar wel een voorbeeld van forward thinking. Het is nog niet zover.

De debutanten van de afgelopen paar jaar zijn niet gepubliceerd via ingenieuze innovatieve methodes, maar gewoon door hard werken, publiceren in literaire tijdschriften, manuscripten inzenden, of omdat ze zichzelf buiten het schrijven om op de kaart wisten te zetten. Eigenlijk precies zo als het de afgelopen twintig jaar ook al ging.

Is er dan niets veranderd? Zeker wel. De auteur stipt al aan dat relatief steeds minder boeken voor het leeuwendeel van de inkomsten zorgen bij uitgeverijen en (in mijn woorden:) dat het voor schrijvers steeds lastiger is om aan de bak te komen als ze niet meteen tot de best-sellers behoren of een ‘leuk snoetje’ hebben.

Dus als je als zogenaamd beginnend schrijver nu een pracht van een manuscript in de la hebt liggen, wat doe je dan? Bij het lezen van het bewuste artikel zag ik veel van mijn eigen gedachten bevestigd. Zelf uitgeven via POD leek mij ook al geen goed idee. Dat geeft geen bekendheid, geen recenties, geen verkoop. Als je al een goede schrijver bent, ben je nog geen goede redacteur of uitgever. Crowdfunding via tenpages.com vind ik een serieuze optie, maar eigenlijk vind ik hun website te beperkt. Voor een goede vorm van zelfpromotie is meer nodig en dat was een van de redenen om dit blog te starten. Of ik het komende jaar het tenpages-avontuur aanga, of uitgeverijen op de ‘klassieke’ manier benader, maakt daarvoor niet veel uit.  Wat ik doe met dit blog lijkt misschien nieuw, publicitair gezien is het een literair open podium.

Dus oude wijn in nieuwe zakken: een weblog gelinkt aan facebook en twitter. Dat geeft werkelijk een kijkje in de keuken, veel meer dan alleen de ‘eerste tien pagina’s’. Want wat je ook van die ontwikkeling vindt, het is wel een feit dat het er niet alléén om gaat of je aardig kan schrijven. Ik denk dat mensen (of het nou om uitgeverijen gaat, of om de crowd die je moet overtuigen maakt niet veel uit) alleen vertrouwen hebben in je kansen als schrijver, als je wat je te zeggen hebt ook kunt uitdragen. Schriftelijk en mondeling, via oude èn nieuwe media.

Een blog alleen is dan misschien ook niet voldoende. De kracht zit hem in de combinatie: ook op papier publiceren, ook mensen persoonlijk spreken. Ik weet nog niet in wat voor vorm, maar dat komt nog wel. Suggesties altijd welkom.