de lastigste vraag


De eerste vraag die ik kreeg over mijn nieuwe project was en waar gaat het over? Ik heb als antwoord nog geen kant en klare elevator-pitch. Al bloggend een poging:

‘Het gaat over trouw blijven aan je eigen dromen en idealen. Het speelt zich af in het callcenter van een bank. Banken liggen onder vuur, callcenters worden door heel Nederland verafschuwd. Dramatisch gezien is dat een mooie omgeving om bij personages te testen hoe trouw ze blijven aan hun eigen overtuigingen en idealen. Er is een voortdurende ‘botsing tussen werelden’: klant-bank, privé-zakelijk, menselijk-institutioneel. Er zijn de afgelopen jaren diverse boeken over het bankwezen geschreven, maar dat was hoofdzakelijk non-fictie en het ging altijd om de top. Dat zijn zogenaamde koningsdrama’s. Ik zie dat soort verhalen niet als onderwerp, maar meer als decor voor een literair werk. Een ondoorzichtige (onbetrouwbare) wereld, die voortdurend ingrijpende veranderingen voortbrengt en de gewone, ‘kleine’ levens verstoort of zelfs ten gronde richt.’

Wordt het dus een roman over je tijd bij ABN AMRO? Een vraag van die strekking is me ook al gesteld. Ik wil daarop ‘nee’ antwoorden, omdat ik me heb voorgenomen een roman te schrijven. Fictie dus. Ik heb geen behoefte aan het schrijven van een autobiografisch werk en bovendien zou het denk ik niet boeiend genoeg zijn. Maar de praktijk zou wel eens het antwoord ‘ja’ kunnen vereisen. Ik schrijf immers vanuit mijn eigen onderbewuste. Ik bouw het verhaal en de personages op vanuit mijn eigen ervaringen en referentiekader. De gebeurtenissen en personages kunnen dan wel fictief zijn, maar het decor (zowel het fysieke decor als het rumoer op de achtergrond) wordt dat niet. En ik denk dat uiteindelijk ook het drama, of beter gezegd de thematiek, niet fictief is. Die zal (als het goed is) buitengewoon herkenbaar zijn.

Op de foto: het bankgebouw dat als inspiratie voor het decor dient. In de gevel zie je de mercuriuskop die ook boven aan dit blog staat afgebeeld en de werktitel voor het project vormt.

2 thoughts on “de lastigste vraag”

  1. Interessant thema. De bankencrisis tekent ook een ideologische crisis. De vrije markt, de aandeelhouders die voor maximale beurswinst gaan ten koste van alles en iedereen tegenover een meer gebalanceerd systeem. Merk nu wel dat banken klanten centraal stellen en dat dit wèrkelijk effectief is op veel terreinen. Als OR mens zie je dat wel gebeuren. Tegelijkertijd zitten er veel mensen die het bedrijf alleen maar als arena hebben gekend en niet anders kunnen dan wat ze altijd deden en geloofden.

    1. Ik zie die beweging ook, maar er zit ook een constant stemmetje in mijn hoofd dat zegt ‘zo lang als het duurt’. Er bij een aantal banken weinig voor nodig om het accent te verschuiven. Een kwestie van de verkeerde of juiste mensen op de belangrijke plekken. En er zijn toch generaties mensen het bankiersvak ingerold met goud geld of in ieder geval de dynamiek van de vrije markt in het vooruitzicht. Dan heb ik het overigens niet over de callcentertak. Daar zitten toch (in ieder geval aan de telefoon) hoofdzakelijk mensen die ooit iets heel anders gedaan of gestudeerd hebben 😉

Laat een reactie achter bij Bart van DamReactie annuleren